Problemy wieku rozwojowego

Większość z nas rodziców, boryka się u swoich dzieci z nadmiernym pobudzeniem, brakiem koncentracji, problemami emocjonalnymi. W przypadku młodszych dzieci, w wieku przedszkolnym, skupiamy się raczej na opóźnionym rozwoju mowy  w stosunku do rówieśników, czy też niegrzecznym zachowaniu :

• nie potrafi siedzieć na dywanie jak inne dzieci,
• odchodzi od stolika jak mają rysować
• zainteresowane jest wszystkim na raz
• nie potrafi bawić się jedną zabawką, co chwile coś zmienia
• ma wybuchy złości, histerii, czy agresji

U starszych dzieci w wieku szkolnym, w wieku dorastania, najczęściej pojawiają się trudności  w nauce, trudności z koncentracją, czy problemy emocjonalne:

• trudno mu wysiedzieć na lekcji
• przeszkadza innym
• nie pamięta, co miał zadane do domu, ciągle coś gubi, zapomina
• nie ma dnia, żeby nie dostał uwagi od nauczyciela
• nie interesuje go odrabianie lekcji
• nie radzi sobie z emocjami
• ma nieadekwatne reakcje wybuchu złości, czy napady agresji
• nie radzi sobie z emocjami

Zgodnie możemy jako rodzicie przyznać, że trudności dziecka (niezależnie od stopnia nasilenia) negatywnie oddziałują na całą rodzinę – na dziecko doświadczające trudności, na rodzeństwo i na nas rodziców. Sytuacje problematyczne wymuszają na wszystkich członkach rodziny pewnego rodzaju podporządkowania się, dopasowania do dziecka z trudnościami, poświęcenia ponadprzeciętnej ilości czasu i uwagi, a u nas rodziców wpływają na samoocenę, budząc w nas wątpliwości – „czy ja jestem dobrym rodzicem?”.  Martwimy się codziennie, czy ono poradzi sobie w szkole, jak odnajdzie się w nowej grupie, społeczności? Czy poradzi sobie w życiu dorosłym?

Wielu z nas rodziców skarży się też na reakcje otoczenia (np. dziadków, rodziców innych dzieci, znajomych), którzy oceniają nas przez pryzmat zachowania dziecka i często upatrują przyczyny jego trudności w nieprawidłowym wychowaniu.

Często nie łączymy trudnych zachowań naszych dzieci z podłożem „medycznym” – funkcjonowaniem czy rozwojem mózgu. Wielu z nas doszukuje się ich źródła w wieku dziecka, czy też cechach jego charakteru. Często nie jesteśmy świadomi, że zachowania naszych dzieci mogą być wynikiem zaburzeń wieku rozwojowego. Według lekarzy, zaburzenia wieku rozwojowego to coraz bardziej powszechny problem. Od kilku lat lekarze różnych specjalności obserwują coraz większą częstotliwość ich występowania, a do najczęstszych trudności dzieci w wieku 3-12 lat zaliczają:

• zaburzenia koncentracji
• deficyt uwagi
• uciekanie myślami
• problemy z zasypianiem
• niespokojny sen
• wycofanie
• nadruchliwość, hiperaktywność
• opóźnienia rozwoju mowy
• opóźnienia w nauce czytania i pisania

Częste występowanie tego typu problemów u dzieci i młodzieży może mieć związek z ich dietą, a raczej z tym czego w diecie może brakować. Ważnymi składnikami dla prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, w tym mózgu, są m.in. żelazo, witaminy z grupy B oraz nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3. Niewystarczające spożycie kwasów omega-3 może być jedną z przyczyn problemów w uczeniu się i zachowaniu naszych dzieci.